พระวินัยปืฎก จูฬวรรค [12. สัตตสติก ขันธกะ] 2. ทุติยภาณวาร
ท่านพระสัพพกามีย้อนถามว่า ท่าน อมถิตกัปปะนั้นคืออะไร
ท่านพระเรวตะตอบว่า ท่านผู้เจริญ นมสดที่ละความเป็นนมสดแล้วแต่ยังไม่
ถึงกับเป็นนมเปรี้ยว ภิกษุฉันเสร็จแล้ว ห้ามภัตตาหารแล้ว จะดื่มนมสดที่ไม่เป็นเดน
ควรหรือ
ท่านพระสัพพกามีตอบว่า ท่าน ไม่ควร
ท่านพระเรวตะถามว่า พระผู้มีพระภาคทรงห้ามไว้ ณ ที่ไหน
ท่านพระสัพพกามีตอบว่า ณ กรุงสาวัตถี ปรากฏในสุตตวิภังค์
ท่านพระเรวตะถามว่า ต้องอาบัติอะไร
ท่านพระสัพพกามีตอบว่า ต้องปาจิตตีย์ เพราะฉันโภชนะที่ไม่เป็นเดน
ท่านพระเรวตะประกาศว่า ท่านผู้เจริญ ขอสงฆ์จงฟังข้าพเจ้า เรื่องที่ 7 นี้
สงฆ์วินิจฉัยแล้วว่า เรื่องนี้นอกธรรม นอกวินัย เลี่ยงสัตถุศาสน์ ผมขอจับสลากที่
7 นี้ (7)
ท่านพระเรวตะถามว่า ท่านผู้เจริญ การดื่มชโลคิ ควรหรือไม่
ท่านพระสัพพกามีย้อนถามว่า ท่าน ชโลคินั้นคืออะไร
ท่านพระเรวตะตอบว่า ท่านผู้เจริญ การดื่มสุราชนิดอ่อนที่ยังไม่แปรเป็นน้ำเมา (ชื่อว่าชโลคิ)
ควรหรือ
ท่านพระสัพพกามี ท่าน ไม่ควร
ท่านพระเรวตะถามว่า พระผู้มีพระภาคทรงห้ามไว้ ณ ที่ไหน
ท่านพระสัพพกามีตอบว่า ณ เมืองโกสัมพี ปรากฏในสุตตวิภังค์
ท่านพระเรวตะถามว่า ต้องอาบัติอะไร
ท่านพระสัพพกามีตอบว่า ต้องปาจิตตีย์ เพราะดื่มสุราและเมรัย
ท่านพระเรวตะประกาศว่า ท่านผู้เจริญ ขอสงฆ์จงฟังข้าพเจ้า เรื่องที่ 8 นี้
สงฆ์วินิจฉัยแล้วว่า เรื่องนี้นอกธรรม นอกวินัย เลี่ยงสัตถุศาสน์ ผมขอจับสลากที่
8 นี้ (8)